Yalnızlığın Adı Yalnız Sen'sizlikti...

Şimdi bir hayat yazıyorum çizgili beyaz bir kağıda
Kocaman harflerle UMUDU çiziyorum
İsminin baş harfleriyle beziyorum ümitlerimi
Hayaller çizip resimlerin üstüne
Bir gözlerine bakıyorum bir de gidişine
Sonra
Yazmaya yelteniyorum
Zifiri karanlıklar koynumda
Yazmaya yelteniyorum
Kağıt simsiyah, kalemim körelmişliğe inat vuruyor
Bir yüzüme birde yüreğime..

Olmadı yar!
Olmadı benim ömrümden bir gün çaldığım
İnan sensizliği bile doya doya yaşadım
Öyle ya bu bir başkasından yoksun kalmak değildi
Yalnızlığımın adı yalnız SEN’sizlikti..
Olmadı yar!
Benim 5. mevsimim, 25. saatim, 13. ayım
Veya her şeyden herhangi bir fazlam olmadı benim
Çünkü her şeyim sendin,
Her anım, soluduğum nefesim
Yani yaşamak adına bildiğim, gördüğüm, göreceğim sendin..